(łac. alembicus) to dawny sprzęt laboratoryjny służący do destylacji, początkowo ceramiczny lub szklany, w późniejszych czasach miedziany. Jego wynalezienie przypisuje się Dżabir Ibn Hajanowi, arabskiemu lekarzowi i alchemikowi, około 800 roku n.e., jednak okazuje się, że to genialne w swojej prostocie urządzenie znane było już greckim alchemikom
kilkaset lat wcześniej i z racji swojej doskonałości stosowane, w różnych wariantach, z powodzeniem do dziś.
Wczesne instalacje podgrzewane były bezpośrednio na otwartych paleniskach, jeśli natomiast proces wymagał stopniowego podgrzewania, kocioł umieszczano w gorącej wodzie lub piasku, unikając w ten sposób niepożądanych skutków działania otwartego ognia. Również obecnie używa się tradycyjnych palenisk na drewno, jednak przede wszystkim grzałek elektrycznych, gazowych lub pary.
Istotny wpływ na jakość otrzymanego destylatu ma budowa alembika oraz materiał z jakiego został wykonany. Kształt górnego skraplacza /zwany łabędzią szyją -
SWAN NECK/ decyduje o smaku i jakości destylatu. Im mniejsza jest powierzchnia skraplania, tym więcej olejków eterycznych i intensywniejszy smak. Dzięki dużym powierzchnią skraplania uzyskamy lżejszy aromat z mniejszą ilością olejków eterycznych. Mocniejszy i czystszy destylat uzyskamy, gdy bezpośrednio na alembiku zamontujemy kolumnę destylacyjną wraz z deflegmatorem.